Μια μυθιστορηματική παραβολή για τη δοκιμασία και τη λύτρωση μέσα από το αντιφατικό σμίξιμο των ανθρώπινων παθών, όπως αυτά εκφράζονται στα διαρκώς ρευστά και δοκιμαζόμενα πεδία κοινωνικής συνύπαρξης και προσωπικής αυτογνωσίας των ανθρώπων της εποχής μας, γραμμένη με αξιοσημείωτα γοητευτικό τρόπο και προικισμένη με άρτια σμιλεμένους χαρακτήρες. Πράγμα διόλου παράξενο, δεδομένης της πολύχρονης και βαθιάς ενασχόλησης του συγγραφέα με τον ανθρώπινο ψυχισμό και την ευρισκόμενη σε διαρκή αλληλεπίδραση με αυτόν ρέουσα –και ενίοτε καταρρέουσα- πραγματικότητα των καιρών μας.