Ο Βρετανός Sir Steven Runciman (1903-2000) υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους ιστορικούς του 20ού αιώνα. Σπούδασε Ιστορία στο Τρίνιτι Κόλετζ του Κέµπριτζ, όπου και δίδαξε ως το 1938. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου υπηρέτησε ως ακόλουθος Τύπου της βρετανικής πρεσβείας στη Βουλγαρία. Το 1942, ύστερα από πρόταση της τουρκικής κυβέρνησης, διορίστηκε καθηγητής Βυζαντινής Τέχνης και Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, όπου και δίδαξε για τρία χρόνια. Η σχέση του µε την Ελλάδα και την Ορθοδοξία ήταν ιδιαίτερη. Επισκεπτόταν πολύ συχνά την Αθήνα, τη Μονεμβασιά και το Άγιο Όρος, ενώ από το 1945 ως το 1947 ήταν διευθυντής του Βρετανικού Συμβουλίου, περίοδο κατά την οποία συνεργάστηκε µε τον Πάτρικ Λη Φέρµορ και γνωρίστηκε µε τον Γιώργο Κατσίµπαλη και τον Γιώργο Σεφέρη. Αφήνοντας πίσω του πλούσιο έργο, ταύτισε το όνομά του µε τη Βυζαντινή Ιστορία. Έγινε κυρίως γνωστός για το µμνημειώδες έργο του Ιστορία των Σταυροφοριών, το οποίο άλλαξε ουσιαστικά την αντίληψη της Δύσης για τις Σταυροφορίες. Για την προσφορά του χρίστηκε ιππότης από τη Βασίλισσα της Αγγλίας το 1958, ενώ μεταξύ άλλων διακρίσεων τιμήθηκε µε το βραβείο Ωνάση το 1997. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά.