Ο Μάριος Μάζαρης, δηλαδή εγώ, θεωρεί αστείο να μιλάει για τον εαυτό του. Ή τουλάχιστον αμήχανο. Γιατί αυτό που είναι ο καθένας δεν ορίζεται από κανένα βιογραφικό.
Γεννήθηκα και μεγαλώνω στον Πειραιά, σε μια διαρκή ανακάλυψη της παιδικής ηλικίας. Κάποτε ήθελα να γίνω αστροναύτης, αλλά με φόβιζαν τα ύψη, τα αστέρια από κοντά και το διάστημα.
Μεγαλώνοντας προσπαθώ να μετριάζω το διάστημα ανάμεσα στους ανθρώπους γράφοντας ιστορίες, βλέποντας αστέρια να γίνονται από λέξεις και, κυρίως, ακούγοντας και παρατηρώντας τα παιδιά που ανακαλύπτουν τις δικές τους παιδικές ηλικίες.
Δουλεύω ως δάσκαλος σε δημοτικά σχολεία από το 2006, θεωρώ την αγάπη την ύψιστη πολιτική πράξη, προσπαθώ πάντα να γίνω ο δάσκαλος που δεν είχα ποτέ κι αν έπρεπε να με περιγράψω με μια φράση, θα έλεγα «καλώς ήρθες στον κόσμο που μπορείς». Γιατί όλα όσα μπορούμε ή δεν μπορούμε ανήκουν σε ένα βιογραφικό που δεν θα δημοσιεύσουμε ποτέ, είναι δικά μας από πάντα.