«Θα μπορούσε να πει κανείς ότι Οι τελευταίες μέρες είναι το τελευταίο μέρος της τριλογίας της εποχής του πολέμου. Βιώνουμε το τέλος της ναζιστικής κυριαρχίας, την κατάκτηση της πόλης από τα σοβιετικά στρατεύματα και τα επακόλουθά της. Η πλοκή επικεντρώνεται στη σύντομη περίοδο κατά την οποία οι σοβιετικές δυνάμεις κατοχής έχουν τον αποκλειστικό έλεγχο του Βερολίνου, προτού φτάσουν οι Σύμμαχοι τον Ιούλιο του 1945. Παράλληλα, είμαστε στο κατώφλι της ατομικής εποχής, λίγο πριν πέσει η βόμβα στη Χιροσίμα, και το μυθιστόρημά μου προοιωνίζει την εξέλιξη αυτή.
Αυτή τη φορά, χρειάστηκε εξαιρετικά εκτενής έρευνα, καθώς τα γεγονότα προς το τέλος του πολέμου επιταχύνονται με καταιγιστικό ρυθμό. Ως εκ τούτου, η αποτύπωση της πτώσης του Βερολίνου καταλαμβάνει επίσης μεγάλη έκταση. Τα εγκλήματα κατά του άμαχου πληθυσμού κατά τη διάρκεια της χαώδους αυτής περιόδου έχουν χαραχτεί τόσο βαθιά στη συλλογική μνήμη των Γερμανών που έχουν λάβει μυθικές διαστάσεις. Οι μύθοι όμως πολύ συχνά έχουν την τάση να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Εξαιτίας αυτού θέλησα να ανακαλύψω τι συνέβη πραγματικά με κάθε λεπτομέρεια. Δεν γνωρίζουμε πολλά για τα επακόλουθα της κυριαρχίας των Σοβιετικών στο Βερολίνο. Συνάντησα μάλιστα κάποια παραδείγματα καλοπροαίρετης μεταχείρισης του πληθυσμού. Εντέλει όλα καταλήγουν στις ηθικές επιλογές του ατόμου. Ο Μπερτσαρίν, ο διοικητής της πόλης, κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να ταΐσει τους κατοίκους του Βερολίνου, ενώ η μυστική αστυνομία του Στάλιν έχει ήδη αρχίσει να καταπνίγει κάθε είδους απόκλιση.
Ο Οπενχάιμερ και η γυναίκα του καταφέρνουν να επιβιώσουν αλλά με πολύ υψηλό τίμημα.  Όπως και τόσες άλλες γυναίκες στο Βερολίνο, η Λίζα βιάζεται. Η Χίλντε βρίσκει έναν τρόπο να γλιτώσει παρά τρίχα τη θανατική ποινή. Στο μεταξύ ο Οπενχάιμερ εμπλέκεται σε μια έρευνα που αφορά κλεμμένα μυστικά από τους επιστήμονες κατασκευής όπλων του Χίτλερ. Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο όταν οι μυστικές υπηρεσίες Ανατολής και Δύσης δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την υπόθεση. Η αίσθηση δικαιοσύνης του Οπενχάιμερ δοκιμάζεται όταν εντοπίζει τον βιαστή, έναν λιποτάκτη του Κόκκινου Στρατού που συμμετέχει επίσης στην παράνομη διακίνηση των εν λόγω μυστικών. Έτσι φτάνει στο σημείο να αναρωτηθεί εάν η προσωπική του εκδίκηση είναι πιο σημαντική από την παγκόσμια ασφάλεια».
Harald Gilbers