«Με λένε Λίνα Σωτηροπούλου και γεννήθηκα σε έναν Πύργο, ουπς λάθος, γεννήθηκα στον Πύργο Ηλείας. Εκεί πέρασα τέλεια παιδικά χρόνια με πολύ παιχνίδι και πολλούς φίλους μερικοί από τους οποίους μου μιλάνε ακόμη προς μεγάλη μου έκπληξη. Όταν ήμουν μικρή, δεν μου είχε περάσει από το μυαλό να γίνω συγγραφέας. Δεν μου άρεσε το διάβασμα, δεν μου άρεσε το σχολείο, μπάλα ήθελα να παίζω και να κάνω ποδήλατο. Τερματοφύλακας ονειρευόμουν να γίνω στον Ολυμπιακό, αλλά δεν με ανακάλυψε κανένας κυνηγός ταλέντων. Σπούδασα στην Πάτρα λογιστική και στην αρχή μου άρεσε πολύ. Μετά άρχισε να μου αρέσει λιγότερο, αλλά παρ' όλα αυτά ακόμα με τη λογιστική ασχολούμαι. Όταν έκανα την πρώτη μου κόρη, τα παιδικά βιβλία και τα παιχνίδια ήταν παντού στο σπίτι. Το παντού το εννοώ, γιατί αλλιώς κάποιος πρέπει να τα μαζεύει. Με τα βιβλία περνούσαμε πολλές ώρες μαζί και διασκεδάζαμε παρέα. Κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια μου το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά «Τα 88 ντολμαδάκια». Πραγματικά ενθουσιάστηκα και λίγο ζήλεψα με αυτήν την ιδέα. Τότε σκέφτηκα να γράψω και εγώ ένα παραμύθι. Το «Εγώ και η αδερφή μου» ήταν το πρώτο μου βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Έπειτα ακολούθησαν και άλλα πάλι από τις ίδιες εκδόσεις. Ένοιωθα πολύ άγχος όταν έκανα την πρώτη μου παρουσίαση σε παιδιά, αλλά η εμπειρία ήταν καταπληκτική. Όταν γράφω παιδικά βιβλία, γελάω πολύ, το διασκεδάζω πραγματικά και αυτό θέλω να βγαίνει και στον αναγνώστη. Μου αρέσει πολύ να διαβάζω παιδικά βιβλία και εφηβική λογοτεχνία. Κάποια στιγμή ένα παιδάκι με ρώτησε αν θα γράψω βιβλία για «μεγάλους». Όταν του απάντησα «όχι», μου είπε ανακουφισμένο: «Καλύτερα, γιατί τα βιβλία για μεγάλους είναι βαρετά επειδή δεν έχουν εικόνες». Δεν ξέρω αν αλλάξω γνώμη κάποια στιγμή, θα το ξανασκεφτώ όταν… μεγαλώσω. Προς το παρόν πάω να παίξω!»

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Θεαθήναι (www.theathinai.com) στις 18 Μαΐου 2018.