ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ PAUL AUSTER

23/04/2018

ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ PAUL AUSTER

Η αρχισυντάκτρια του περ. Κ της Καθημερινής Τασούλα Επτακοίλη με αφορμή την τηλεφωνική συνομιλία της με τον αμερικανό συγγραφέα ζήτησε από ανθρώπους που τον γνωρίζουν καλά να του στείλουν από μία ερώτηση. Κι εκείνος χάρηκε με την έκπληξη.

Ηλίας Μαγκλίνης, δημοσιογράφος της «Κ» και συγγραφέας
Έχετε μελετήσει καθόλου τις τελευταίες θεωρίες των αστροφυσικών περί παράλληλων συμπάντων, όπου οι διαφορετικές εκδοχές του εαυτού μας έχουν άλλη πορεία και άλλη τύχη; Τις είχατε κατά νου όταν ξεκινήσατε να γράφετε;

Όχι, καθόλου. Δεν σας κρύβω ότι δεν ξέρω και πολλά για την επιστήμη. Ελάχιστα γνωρίζω για την κβαντική φυσική. Όσο και να προσπαθήσω, δεν θα μπορέσω να κατανοήσω πώς γίνεται ένας άνθρωπος να βρίσκεται ταυτόχρονα την ίδια στιγμή σε δύο μέρη. (Γελάει)

Μαρία Ξυλούρη, μεταφράστρια του 4 3 2 1
Είναι το «Βιβλίο της επίγειας ζωής» η εγκυκλοπαίδεια των κατά Auster κόσμων ή όχι;
Όχι, είναι η εγκυκλοπαίδεια που φτιάχτηκε από τους θεούς. Το βιβλίο στο οποίο έχουν καταγραφεί όλα όσα έχουν συμβεί στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ειρήνη Χριστοπούλου, επιμελήτρια του 4 3 2 1
Είναι για σας η συγγραφή μια πράξη θρησκευτική; Επινοώντας ένα σύμπαν και ελέγχοντας τις μοίρες των ηρώων του, μήπως ο συγγραφέας επιχειρεί να υπερνικήσει την τυχαιότητα της ζωής;
Θα έλεγα ότι μάλλον πνευματική πράξη είναι για μένα. Ο Φραντς Κάφκα έγραψε κάποτε στο ημερολόγιό του κάτι πολύ όμορφο: ότι το γράψιμο είναι μια μορφή προσευχής. Το πιστεύω. Δεν νιώθω σαν θεός όταν γράφω, λοιπόν, δεν έχω την αίσθηση ότι ελέγχω τα πράγματα. Είμαι απλώς ένα μέσο. Για να περάσει μέσα από μένα ο κόσμος και να προσπαθήσω να τον καταγράψω στο χαρτί.

Ντόρα Τσακνάκη, υπεύθυνη επικοινωνίας στις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Στο 4 3 2 1 έχετε συμπεριλάβει τα πάντα, όλα όσα σας απασχολούν ως συγγραφέα και ως άνθρωπο. Μάλιστα, είχατε δηλώσει πως φοβόσασταν μήπως δεν προλαβαίνατε να το ολοκληρώσετε. Είναι το έργο αυτό κατά κάποιον τρόπο η διαθήκη σας;
Δεν ξέρω. Άρχισα να το γράφω όταν ήμουν 66 ετών, δηλαδή στην ηλικία που ο πατέρας μου πέθανε ξαφνικά και απροσδόκητα από καρδιακή προσβολή. Ήταν υγιής, όπως κι εγώ, κι όμως πέθανε. Είχα μια περίεργη, σχεδόν μεταφυσική αίσθηση ότι το ίδιο θα συνέβαινε και σ’ εμένα. Υπολόγιζα ότι θα μου έπαιρνε έξι ή επτά χρόνια να το ολοκληρώσω. Φοβόμουν ότι δεν θα προλάβαινα. Πίεσα πολύ τον εαυτό μου, δούλεψα όσο ποτέ πριν, το τελείωσα σε τριάμισι χρόνια. Και είμαι ακόμα ζωντανός... Δεν μπορώ να πω, λοιπόν, αν είναι η διαθήκη μου. Σίγουρα, όμως, είναι ένα βιβλίο-ελέφαντας, όπως έχω ξαναπεί. Το μεγαλύτερο που έχω γράψει. Και να σκεφτείτε ότι προσπάθησα να συγκρατηθώ. Αλλιώς, θα είχε φτάσει τις 3.000 σελίδες!

Διαβάστε ΕΔΩ όλη τη συνέντευξη που έδωσε στην Τασούλα Επτακοίλη και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Κ», στις 15 Απριλίου 2018.

Σχετικά βιβλία