Αγαπω τον Ιαν Ρενκιν και για αυτο εχω ολα του τα βιβλια. Λατρεύω το γεγονος που και αυτο το βιβλιο μου εδωσε την νοερη δυνατότητα για μια ακομα βολτα στους δρομους του Εδιμβουργου που για μενα ειναι μια πολη παραμύθι. Ομως για να ειμαι ειλικρινης το βιβλιο δεν με συνεπηρε στην αρχη. Απο την μέση και μετα ο ρυθμός αλλάζει και τα κομματια του παζλ μπαινουν στην θεση τους Ο Ρέμπους, η κεντρική φιγούρα των μυθιστορημάτων του Rankin, ο αντισυμβατικός, ιδιόρρυθμος επιθεωρητής της αστυνομίας του Εδιμβούργου, συνταξιοδοτείται σε μια εβδομάδα όταν η δολοφονία ενός διάσημου, Ρώσου, νομπελίστα ποιητή με γνωστή αντιπάθεια από και προς την επίσημη ρωσική κυβέρνηση, έρχεται να ταράξει τα νερά της επικείμενης συνταξιοδότησης ... Ένα τεράστιο κουβάρι από πολιτικά συμφέροντα, αμφιλεγόμενους επενδυτές και εμπόρους ναρκωτικών ζητεί την λύση του ενώ ο Ρέμπους προσπαθεί να τακτοποιήσει τις εκκρεμείς υποθέσεις του λίγο πριν πάρει την άγουσα για τα αποδυτήρια... Εν κατακλείδι, το σχολιο μου μετά την ανάγνωση του βιβλίου "Τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους" ήταν θετικό αλλά σιγουρα δεν ηταν ενα αστυνομικο μυθιστορημα που με συγκλονισε.

Διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο στα πλαίσια του μαραθώνιου αστυνομικής λογοτεχνίας. Μπορώ να πω πως στην αρχή με κούραζε ακρετά, ένιωθα οτι έδινε πολλές λεπτομέρειες και καθυστερούσε την πλοκή. Ο πρωταγωνιστής είναι αρκετά εμμονικός και απόμακρος, αλλά παρόλα αυτά καταφέρνει να σε κερδίσει. Μικρή ανατροπή στο τέλος, ενδιαφέρουσα σχετικά.

Έχοντας αναφέρει ότι ο αγαπημένος μου συγγραφέας εδώ και αρκετό καιρό είναι ο Ίαν Ράνκιν και ο αγαπημένος μου ήρωας ο επιθεωρητής Ρέμπους, δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο εκτός από το γεγονός ότι το βιβλίο είναι η καλύτερη έξοδος του Ρέμπους από την ενεργό δράση... Συνδυάζοντας ξανά τα προσωπικά πάθη και δαίμονες των ηρώων με τα κοινωνικά ζητήματα με τον τρόπο που μας μαγεύει ο συγγραφέας κέρδισε για άλλη μια φορά τις εντυπώσεις... Όσο για την τελική σκηνή, απλά συγκλονιστική...

Διάβασα πρώτη φορά Rankin. Δεν με μαγνήτισε. Είχα την αίσθηση ότι έγραφε αποκλειστικά για τους συντοπίτες του, γιατί μου ήταν εντελώς ακαταλαβίστικη και συχνά επαναλαμβανόμενη η περιγραφή της ρυμοτομίας της πόλης του που δεν προσέθετε -πάντα κατά τη γνώμη μου- τίποτα στην πλοκή του έργου. Ο ήρωας του οξυδερκής μεν, εμμονικός δε. Ίσως θα πρέπει να διαβάσω και άλλο βιβλίο του για να έχω καλύτερη άποψη.

Λίγες μέρες πριν απο την συνταξιοδότησή του ο γνωστός επιθεωρητής Τζον Ρέμπους καλείται να ασχοληθεί με μια νέα υπόθεση δολοφονίας, μιά απο τις πολλές που στιγματίζουν την διεφθαρμένη κοινωνία του γκρίζου μελαγχολικού Εδιμβούργου. Εξαιρετικό ανάγνωσμα απο την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Πολυεπίπεδο με νευρώδη πλοκή, συνεχείς καλές ανατροπές σε όλη την έκταση, κλασικοί ανακριτικοί διάλογοι, σασπένς. Ήταν το πρώτο του Ράνκιν που διάβασα και σίγουρα θα δω και τα υπόλοιπα. Οι ήρωές του έχουν προσωπικότητα, είναι αληθινοί άνθρωποι και ένιωσα ενδιαφέρον για τις ζωές τους. Ο επιθεωρητής Ρέμπους κέρδισε την συμπάθεια και την προσοχή μου. Κάτι που μου άρεσε επίσης πολύ είναι ότι ο Ράνκιν μας δίνει την εικόνα του Εδιμβούργου, την πολιτική και κοινωνική κατάσταση, τον τρόπο που λειτουργεί η πόλη. Την κάνει έναν ζωντανό οργανισμό που αλληλεπιδρά με τον επιθεωρητή Ρέμπους. Παρά την έκτασή της (575 σελίδες), είναι μια σφιχτοδεμένη ιστορία που σε παρασύρει. Το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Διάβαζα, διάβαζα. Ήταν η πρώτη συνάντηση με τον Ρέμπους. Όπως και αυτός, έτσι κι εγώ αισθανόμουν κουρασμένη διαβάζοντάς το. Ωραία γραφή, ωραία πλοκή, ωραίος και ο Ρέμπους αλλά κάτι έλειπε. Σου κρατάει το ενδιαφέρον, σε βάζει να σκέφτεσαι αλλά μέχρι την τελευταία σελίδα θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω «καλό». Η τελευταία σελίδα με κατέπληξε ευχάριστα! Το «Καλό» έγινε «Καταπληκτικό»! Πλέον θέλω να τα διαβάσω όλα τα βιβλία του Ρέμπους. Νομίζω ότι άμα τα είχα πάρει με τη σειρά ίσως να μην μου είχε δημιουργηθεί αυτή η διάθεση που είχα αρχικά και θα μπορούσα να το παρακολουθήσω τόσο το βιβλίο όσο και τον Ρέμπους καλύτερα. Πάντως, είναι από τα βιβλία που αξίζει να διαβαστούν. Ο Ιαν Ρανκιν θεωρώ ότι είναι γεννημένος για συγγραφέας.

πραγματικά με τράβηξε πολύ σαν αστυνομικό μυθιστόρημα. Μ έκανε να καταχωρήσω τον IAN RANKIN στους "αγαπημένους συγγραφείς" . Φυσική ροή, έντονο ενδιαφέρον, ανατροπές αλλα και μηνύματα για πολιτική διαφθορά, την εξουσία του χρήματος, την εκμετάλλευση των νέων κλπ., πολύ πολύ καλό.

Γιατί λίγες μέρες πριν την συνταξιοδότησή του ο επιθεωρητής Ρέμπους να μπλέξει με αυτή την υπόθεση; Γιατί η ανθρώπινη φύση είναι τέτοια. Έχει αφήσει άλυτες υποθέσεις που δεν έχουν να κάνουν απαραίτητα μόνο με τον φόνο του ρώσου. Ωραία αφήγηση, γρήγορη πλοκή , αναλυτική περιγραφή των χαρακτήρων σε ένα σκηνικό που τα έχει όλα, διαφορά στην πολιτική, διεθνές έγκλημα, βρόμικο χρήμα και φυσικά ιδεαλιστές αστυνόμους. Το περιβάλλον του Εδιμβούργου μάλλον σου προξενεί θλίψη ειδικά σε αυτή την εποχή .Ο Ρέμπους γίνεται αμέσως συμπαθής και σου εμπνέει εμπιστοσύνη και σιγουριά. Ξέρει τι κάνει και πώς να το κάνει. Παρόλο που δείχνει κολλημένος σε καταστάσεις που τείνουν να γίνουν προσωπικές. Ξέρεις πως στο τέλος θα κάνει αυτό που είναι σωστό. Δεν είχα διαβάσει άλλο μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον Ρέμπους αλλά θα το κάνω .

ωραιο βιβλιο, οτι πρεπει για διακοπες. εχω διαβασει αλλα δυο βιβλια με τον ρεμπους. πολυ καλη σειρα,

Αυτό που θα μου λείψει περισσότερο διαβάζοντας και την τελευταία σελίδα του συγκεκριμένου βιβλίου, εκτός από τον κεντρικό του ήρωα, είναι η ατμόσφαιρα που έχει καταφέρει να δημιουργήσει ο συγγραφέας του. Το «τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους» δεν ανήκει σ' εκείνα τα εθιστικά αστυνομικά μυθιστορήματα που μπορεί να μην τα έχεις και πολύ σε εκτίμηση, παρόλα αυτά δεν μπορείς να τα αφήσεις από τα χέρια σου –τουλάχιστον στην περίπτωση μου δεν λειτούργησε έτσι- είναι όμως σίγουρα από τα βιβλία που με το που θα διαβάσεις τις πρώτες γραμμές τους, θα σε υποδεχτούν σε έναν μοναδικό δικό τους κόσμο στον οποίο θα θες να επιστρέψεις και πάλι με την πρώτη ευκαιρία. Ο επιθεωρητής Τζον Ρέμπους, λίγο πριν κρεμάσει τα γάντια του και αποσυρθεί οριστικά από την ενεργό δράση, καλείται να λύσει μια τελευταία υπόθεση που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον υπόκοσμο, τον «υπέρκοσμο» -όπως ο ίδιος αποκαλεί τους προνομιούχους αυτού του κόσμου- αλλά κυρίως με το παρελθόν και τις επιλογές του. Στο πλευρό του, μια εξίσου ενδιαφέρουσα συνεργάτης και μερικοί ακόμα συμπληρωματικοί χαρακτήρες που κάνουν την ομάδα των «καλών» να φαντάζει ακόμα πιο ζωντανή. Ως φόντο στην υπόθεση, σκιαγραφούνται η ζωή και οι πολιτικές εξελίξεις στο Εδιμβούργο, στοιχείο που ενισχύει την πλοκή καθώς την εντάσσει στην πραγματικότητα και την κάνει να μοιάζει πιο αληθοφανής και πιθανή. Θα διαβάσω σίγουρα και τις υπόλοιπες περιπέτειες του επιθεωρητή Ρέμπους και συστήνω, χωρίς δεύτερη σκέψη, τον Ράνκιν σε όσους δεν τον γνωρίζουν ήδη.