Μαραθώνιος Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας (2η Κατηγορία: Στη σκοτεινή πλευρά του Εδιμβούργου) Μόλις τελείωσα αυτό το εξαιρετικά περίπλοκο μυθιστόρημα του Ian Rankin. Επιτέλους γνώρισα τον διάσημο Ρέμπους και ταξίδεψα μαζί του στην όμορφη Σκωτία. Η πλοκή ρεαλιστική, οι χαρακτήρες στέκουν ολοζώντανοι μπροστά σου! Εγκλήματα, σκάνδαλα, διαφθορά και μυστικές συνεργασίες αποκαλύπτονται από τον μεγάλο ντετέκτιβ! Κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον ως το τέλος, όπου όλα τα κομμάτια του παζλ αρχίζουν να ενώνονται μαγικά. Θα μπορούσε να χαρίσει ένα υπέροχο σενάριο σε μία αστυνομική ταινία!

Ο Τζον Ρέμπους για άλλη μια φορά στην προσπάθειά του να εφαρμόσει το νόμο ξεφεύγει πολύ από τα όρια , τα δικά του και του νόμου . Βρίσκεται τόσες φορές κοντά στην καταστροφή που κι ο ίδιος αναρωτιέται μήπως ήρθε η ώρα να τα παρατήσει ... Νομίζω ότι σωστά διάλεξα αυτό το βιβλίο για το μαραθώνιο , δε με απογοήτευσε !

Το βιβλίο "οι Αναστημένοι" του Ian Rankin είναι το ένατο και τελευταίο βιβλίο που διάβασα για τον Μαραθώνιο αστυνομικής λογοτεχνίας. Δεν είχα ξαναδιαβάσει τον συγκεκριμένο συγγραφέα ούτε γνώριζα τον επιθεωρητή Τζον Ρέμπους. Ήταν μεγάλη έκπληξη. Δύο υποθέσεις που ξεδιπλώνονται πότε η μία και πότε η άλλη Χωρίς να μπερδεύεσαι ή να βαριέσαι. Πολύ ωραίος ο χαρακτήρας της Σιβόν. Υπάρχει αρκετή αγωνία για να δεις τι θα συμβεί. Ένας επιθεωρητής που τιμωρείται γιατί είναι έξω από τα καλούπια. Ένας αντισυμβατικος ήρωας που σε κάνει να ταυτίζεσαι μαζί του. Υπάρχουν πολλά ονόματα αλλά όταν επιστρέφεις από ιστορία σε ιστορία, είναι σαν να μην ψάχνει δύο λύσεις αλλά μία. Εξαιρετικό μυθιστόρημα. Ο Rankin με κέρδισε και θα διαβάσω κι άλλα βιβλία του.

Δυστυχώς το συγκεκριμένο βιβλίο δεν μου άρεσε. Το διάβασα με μεγάλη προσπάθεια λόγω του διαγωνισμού. Με κούρασε, με μπέρδεψε. Θεωρώ ότι η μετάφραση δεν βοήθησε το βιβλίο. Δεν ξέρω αν θα διαβάσω άλλο βιβλίο του συγκεκριμένου συγγραφέα.

Δεν είχα την τυχή να διαβάσω ποτέ ξανά βιβλίο του Ίαν Ράνκιν και ο Μαραθώνιος Ανάγνωσης τελικά με έσπρωξε να το κάνω. Στην αρχή του βιβλίου δεν ήμουν και πάρα πολύ ευχαριστημένη απο την γραφή του συγγραφέα και έλεγα να διαλέξω κάποιο άλλο -ευτυχώς δεν το έκανα! Ήταν οι πρώτες 100 σελίδες που έπρεπε να προσαρμοστώ στο στυλ του Ράνκιν, ο οποίος έχει μια τάση να τα μπλέκει όλα μαζί, που σημαίνει ότι σε μια σελίδα είναι ικανός να γράψει ακόμα και 3ιστορίες και ειδικά όταν προσπαθείς να μάθεις και να θυμηθείς ποιός είναι ποιός γυρνάς τις σελίδες μπρος πίσω.. Αλλά το βασανιστήριο του πισω-μπρος άξιζε και με το παραπάνω. Φτάνοντας λίγο πιο πέρα και κυρίως λίγο πριν τα μισά του βιβλίου, έπιασα τον εαυτό μου να "καταβροχθίζει" κάθε σελίδα και μέσα σε λίγη ώρα να έχει την ανάγκη να μην κοιμηθεί για να μην χάσει τη συνταρακτική συνέχεια. Στο τέλος του βιβλίου, έδεσαν όλα τα κομμάτια του παζλ που με ευχαρίστηση η άμεση σχέση τους δεν είχε προδοθεί καθ'όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης και δεν μου είχαν αφήσει τα περιθώρια να μαντέψω τι θα συνέβαινε. Σίγουρα όταν μου δοθεί η ευκαιρία θα διαβάσω και άλλα βιβλία με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Ρέμπους, ο οποίος μου κίνησε την περιέργεια να τον γνωρίσω καλύτερα. (Μαραθώνιος Ανάγνωσης -Λεσχη noir)

Μαραθώνιος Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας (2η Κατηγορία: Στη σκοτεινή πλευρά του Εδιμβούργου). Δεν είχα έρθει ποτέ σε επαφή με τα βιβλία του Ιan Rankin ώσπου διάβασα το ‘’Οι Αναστημένοι’’. Ο ‘’δε μπαίνω σε καλούπια’’ αστυνομικός Τζον Ρέμπους νομίζω ότι είναι ο χαρακτήρας που μου τράβηξε την προσοχή και μου θύμισε λίγο τον Χάρι Χόλε του Nesbo. Το βιβλίο δε με ενθουσίασε όσο θα ήθελα. Ήταν λίγο μπερδεμένο σε κάποια σημεία, δεν είχε τόση ένταση και ανατροπές όσο θα ήθελα. Οι τελευταίες 100 σελίδες ήταν το καλύτερο κομμάτι γιατί όλα μπήκαν σε μια σειρά, έγιναν όλα κατανοητά και η δράση έφτασε στο αποκορύφωμα. Ήταν καλό, με ένα μικρό αλλά…

Αν πρέπει να ευχαριστήσω τις εκδόσεις Μεταίχμιο για την οργάνωση μαραθωνίου αστυνομικής λογοτεχνίας, θα βρω στον Ίαν Ράνκιν τον κυριότερο λόγο. Αναμφισβήτητα υπάρχουν εξαιρετικά βιβλία αλλά καθώς ήρθα σε πρώτη επαφή με τον Σκοτσέζο μυθιστοριογράφο μέσω των Αναστημένων, ενθουσιάστηκα. Θα ήταν ντροπή να πούμε ότι πρόκειται για έναν άλλον Τζο Νέσμπο, καθώς ο άνθρωπος ασκεί χρόνια την τέχνη του. Η υπόθεση απλή: μια σειρά αστυνομικών που υπέπεσαν σε σφάλματα διδάσκονται εκ νέου σε μια ειδική σχολή… κι ανάμεσά τους ένας αστυνομικός σε εντεταλμένη αποστολή να μάχεται τη διαφθορά στους κόλπους της αστυνομίας, να αντιπαλεύεται έναν έρωτα και τον εθισμό του στο αλκοόλ. Ο Ρεμπους, είναι εκείνος ο παρακμιακός τύπος, καλυμμένος με τα πάθη του, προσπαθεί να τα ξεπεράσει ωστόσο, συντρέχει για όλους με αποτέλεσμα να μπλέκεται ακόμα περισσότερο και αγωνίζεται να κατακτήσει την προσωπική του ευτυχία. οι ανατροπές πάνε κι έρχονται. Αθώοι που θεωρούνται ένοχοι και ένοχοι ξαφνικά βρίσκονται αθώοι. Σκηνές εναλλάσσονται και οι χαρακτήρες ολοκληρωμένοι καθώς είναι σας γίνονται οικείοι. Θα το διαβάσετε με κομμένη την ανάσα. Θα θέλετε να διαβάσετε όλα του τα βιβλία και να μεταφραστούν τα αμετάφραστά του.

Ξεκίνησα με αυτό το βιβλίο για το μαραθώνιο ανάγνωσης αστυνομικής λογοτεχνίας. Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω Ίαν Ράνκιν και μπορώ να πω ότι θα ξαναδιαβάσω. Η πλοκή εξελίσσεται και ήθελα να συνεχίσω το διάβασμα να δω τι θα γίνει αλλά κάποιες σκηνές ίσως με κούρασαν ή με μπέρδεψαν με τις πληροφορίες. Ωστόσο, στο σύνολό του, για το είδος του το θεωρώ ένα καλό βιβλίο.

Με αφορμή το Μαραθώνιο Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας επέλεξα το συγκεκριμένο βιβλίο από τη δεύτερη κατηγορία, διότι έως τώρα ο Ian Rankin δεν ήταν ανάμεσα στις αναγνωστικές μου προτιμήσεις. Ο ήρωας του, ο επιθεωρητής Τζον Ρέμπους είναι ένας άνθρωπος αντισυμβατικός ως προς την εξουσία γι’ αυτό και ενεργεί διαφορετικά από τους κανόνες που του επιβάλλουν και αν προστεθεί στα χαρακτηριστικά του και ο αλκοολισμός, μπορούμε να μιλάμε για κοινά στοιχεία με το Χάρι Χόλε του Jo Nesbo. Δυστυχώς, όμως, η πλοκή του βιβλίου δεν με συνεπήρε ούτε με ενθουσίασε. Καταρχάς, πραγματεύεται ένα τετριμμένο θέμα, τη διαφθορά των αστυνομικών. Ενώ ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας εξελίσσει την πλοκή είναι αρκετά συνηθισμένος, χωρίς εκπλήξεις, και συχνά με αναμενόμενη εξέλιξη. Δεν μπορώ βέβαια να κρίνω τον Rankin από ένα μόνο βιβλίο, αλλά πιστεύω ότι, έστω κι από αυτό, δεν στάθηκε εφάμιλλος της φήμης του. Είμαι πράγματι αρκετά προβληματισμένη εάν στο μέλλον θα επέλεγα να διαβάσω άλλο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα.

Το τελευταιο βιβλιο που διαβασα για το Μαραθωνιο. Για να πω την αληθεια το ξεκινησα χωρις καθολου ορεξη και με πολλη επιφυλαξη. Οι λογοι δυο: 1) Η πρωτη μου γνωριμια με τον επιθεωρητη Ρεμπους εγινε με τη συλλογη διηγηματων "Επικινδυνες αποστολες στο Εδιμβουργο για τον επιθεωρηρη Ρεμπους" και το βιβλιο εκεινο δε με ειχε ενθουσιασει και 2) Δεν ειχα διαβασει κανενα αλλο βιβλιο απο τη σειρα του Ρεμπους. Ετσι ειχα τις αμφιβολιες μου στο κατα ποσο θα βρω ενδιαφερον το δεκατο τριτο βιβλιο της σειρας. Τελικα, παρα τα πολλα ονοματα και τις παραλληλες υποθεσεις προς διαλευκανση, οι "Αναστημενοι" μου αρεσαν παρα πολυ και κρατησαν αμειωτο το ενδιαφερον μου! Μου θυμισαν κατι απο "True Detective 2". Μου αρεσε τοσο ωστε να σκεφτομαι να ξεκινησω τις περιπετειες του Ρεμπους απο την αρχη! Επιπλεον συμπαθησα πολυ τον επιθεωρητη αλλα και τη Σιβον. Μαζι με τα βιβλια της Flynn, ενα απο τα καλυτερα βιβλια που διαβασα για το διαγωνισμο.

Το βιβλίο οι αναστημένοι είναι το πρώτο βιβλίο του Ian Rankin που έχω διαβάσει. Ο πρωταγωνιστής Τζον Ρέμπους σε κρατάει σε εγρήγορση και πολλή αγωνία καθώς η συμπεριφορά του και ο τρόπος που δουλεύει είναι εντελώς εναντίον των νόμων κ των κανόνων! Είναι ελαφρώς περίπλοκο βιβλίο, θέλει να διαβάσεις αρκετά για να καταλάβεις τί ακριβώς συμβαίνει και ποια ονόματα μπλέκονται με τις υποθέσεις. Θα ξαναπροτιμήσω μία ιστορία του Τζόν Ρέμπους στο μέλλον.

Πραγματικά δυσκολεύτηκα πολύ να το ολοκληρώσω, αμέτρητες φορές το άφησα και άλλες τόσες σκέφτηκα να διαλέξω κάποιο από τα άλλα δύο, δυστυχώς η 'ανάσταση' φάνταζε μακρινή καθώς και οι δύο άλλες επιλογές ήταν του ίδιου συγγραφέα. Ήταν η πρώτη φορά που διάβαζα Ian Rankin και ίσως και η τελευταία. Απογοητεύτηκα από τον τρόπο γραφής του. Έφταιγαν οι ήρωες που φαίνονταν αδιάφοροι; ακόμα και ο επιθεωρητής Ρέμπους, που πάλευε με τα άλυτα εσωτερικά προβλήματα του και τον αλκοολισμό απέπνεε μια αίσθηση θλίψης και μιζέριας, δεν νομίζω ότι ήταν η κατάλληλη επιλογή για πρωταγωνιστής, τουλάχιστον έτσι όπως παρουσιάζεται, δεν είχε τίποτα που να σε κάνει να τον θαυμάσεις ή να ταυτιστείς μαζί του. Έφταιγε η περιγραφή των τοπίων; το Εδιμβούργο δεν είχε τίποτα μαγευτικό, τίποτα σκοτεινό και τίποτα μυστηριώδες. Η μεγαλύτερη όμως απογοήτευση ήταν η υπόθεση και η κατάληξη της. Πραγματικά έμεινα με ένα τεράστιο ερωτηματικό για το ποιο ήταν το αντικείμενο του φόνου. Ακόμα και εκ των υστέρων που ανέτρεξα στο βιβλίο δεν κατάφερα να εντοπίσω κάτι που να απαντάει ξεκάθαρα στην ερώτηση μου. Να μην ξεχάσω βέβαια να αναφέρω ότι εμπλέκονται τόσο πολλά πρόσωπα και ονόματα που ο αναγνώστης πρέπει να κρατά σημειώσεις για να μην μπερδευτεί ή απλά συνεχίζει την ανάγνωση με την ελπίδα ότι στην πορεία θα βρει την άκρη του νήματος, εγώ έκανα το δεύτερο. Σίγουρα δεν θα συνιστούσα αυτό το βιβλίο σε όποιον αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα από αλκοολισμό μέχρι κατάθλιψη.....

Παρόμοιου όγκου και δυσκολίας με το «Τυχαίο θύμα» καθώς είχε πολλά ονόματα και πρόσωπα από διαφορετικά αστυνομικά τμήματα και υποθέσεις τα οποία μέχρι να ταξινομηθούν σωστά στο μυαλό μου με μπέρδεψαν. Ο Ίαν Ρέμπους, η σκωτσέζικη εκδοχή του Χάρι Χόλε θα μπορούσαμε να πούμε, με μια δόση «κακού παιδιού» και «κακής φήμης» ισάξια με του Νορβηγού επιθεωρητή, με εντυπωσίασε πολύ με τον ατίθασο χαρακτήρα του και την ευστροφία του. Το παιχνίδι με την ομάδα των Αναστημένων στο οποίο μπαίνει ο Ρέμπους και έπειτα βρίσκεται να αναρωτιέται αν τελικά είναι εκείνος ο αρχηγός του παιχνιδιού που έχει τοποθετηθεί εκεί για να παρακολουθεί τους υπόλοιπους Αναστημένους, αν είναι το θύμα που το παρακολουθούν οι άλλοι ή αν τελικά μπλέχτηκε σε διπλό παιχνίδι, ήταν ένα από τα αγαπημένα μου σημεία στο βιβλίο.

Ηταν το πρωτο μυθιστορημα του Ρανκιν που διαβασα ποτε και πραγματικα μου αρεσε παρα πολυ και με εξεπληξε ευχαριστα.Συμπαθησα αμεσως τον επιθεωρητη Ρεμπους,την Σιβον και το Εδιμβούργο. Η γραφη του Ρανκιν ειναι στρωτη και διασκεδαστικη με καλογραμενους διαλογους και περιγραφες χωρων και πολεων.Οι χαρακτήρες σκιαγραφημενοι πολυ καλα ακομα και οι δευτερευοντες. Η πλοκη με κρατησε σε αγωνια μεχρι το τελος παροτι δεν ειχε ιδιαιτερες ανατροπες ή εκπληξεις αλλα ο τροπος που ο Ρανκιν κλιμακωνει την ιστορια-ή μαλλον τις ιστοριες,καθως ειναι δυο ανεξαρτητες που "μπλεκονται" μεταξυ τους-ειναι εκπληκτικος. Μπορω να πω με σιγουρια οτι ο Ρεμπους ειναι ηδη απο τους αγαπημενους μου χαρακτηρες αστυνομικων μυθιστορηματων και εχω σκοπο να διαβασω και τα υπολοιπα βιβλια της σειρας!Επισης και το Εδιμβούργο μου φανηκε αρκετα ατμοσφαιρικο σκηνικο για βιβλιο. Συνεχιζουμε με τα υπολοιπα λοιπον..

Διαβασα το συγκεκριμενο βιβλιο λογω της συμμετοχης μου στον Μαραθωνιο της Λεσχης Noir.Ειναι απλα εξαιρετικο.Το συνιστω ανεπιφυλακτα.Ο Rankin δενει απιστευτα τις υποθεσεις στο τελος.Θεωρω ειναι ενα απο τα καλυτερα βιβλία της αστυνομικης λογοτεχνιας.

Μαραθώνιος ανάγνωσης αστυνομικής λογοτέχνιας κατηγορία "Στη σκοτεινή πλευρά του Εδιμβούργου." Διαβάζοντας την περίληψη του βιβλίου μπορώ να πω πως εντυπωσιάστηκα και επέλεξα να συνεχίσω το μαραθώνιο με Ίαν Ράνκιν! Ξεκινώντας λοιπόν να διαβάζω με δυσκολεψε αρκετά, με μπερδευε με όλους αυτους τους χαρακτήρες ,που μου φαίνονταν και λίγο άσχετοι με την ιστορια. Δεν το έβαλα όμως κάτω! συνέχισα να το διαβάζω γιατι ο πρωταγωνιστης ειχε αρχίσει να κεντρίζει το ενδιαφέρον μου! Παρόλο που η ιστορία φαίνεται να πλατίαζει σε σημείο να πρέπει να γυρνάς πίσω για να θυμήθεις πρόσωπα και πραγματα , ουσιαστικά όλα συνδέονται μετάξυ τους και περιγράφονται με τρόπο σκλήρο και γλαφυρο όπως αξίζει σε κάθε αστυνομικό μυθιστόρημα! Το βιβλίο με αποζημίωσε και η εξέλιξη του με έκανε να θέλω να διαβάσω κι άλλες ιστορίες του επιθεωρητή Ρέμπους!

Πρωτη φορα σε επαφη με τον συγγραφεα.. με κουρασαν λιγο οι πολλες περιγραφες του.. Οκ η ανατροπη γινεται στις τελευταιες σελιδες αλλα δε σε κραταει..

Μια κούπα με καφέ εκσφενδονίζεται και είναι η αιτία για εξακόσιες σελίδες,τρεις αστυνομικές ιστορίες και τελικό αποτέλεσμα ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα. Μου άρεσε για τον τρόπο που ο Ράνκιν διαχειρίζεται το υλικό του χωρίς να μπερδεύει παρά το γεγονός ότι είναι και πολυπρόσωπο και πολυσέλιδο. Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική και ο επιθεωρητής Ρέμπους σε πολύ καλές στιγμές. Μου άρεσε η ιδέα της προώθησης της Σίβον σε πρώτο ρόλο . Το διάβασα για το Μαραθώνιο και πιστεύω πως άξιζε τον κόπο.

Μέχρι τη μέση του βιβλίου ήμουν τόσο μπερδεμένη με την υπόθεση και τόσα ονόματα. Αλλά όσο συνεχίζεις μπαίνουν όλα σε σειρά κι η αγωνία κορυφώνεται σταδιακά.

Ο Ρέμπους είναι ένας αστυνομικός μ΄έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Αδιαφορεί για τους κανόνες, δεν αναγνωρίζει επαγγελματική σκέψη στους ανωτέρους του, ενεργεί αυθαίρετα, παρ΄όλα αυτά είναι αποτελεσματικός στην εξιχνίαση των υποθέσεων που του αναθέτουν. Η οπτική γωνία που μόνο αυτός βλέπει κάθε φορά τα πράγματα, του δημιουργεί προβλήματα στην υπηρεσία του . Εκδηλωτικός περισσότερο από ότι πρέπει , πέταξε την κούπα με το καφέ στην προϊσταμένη του γιατί δεν συμφωνούσε με το σχέδιο δράσης μιας υπόθεσης που ακολουθούσε. Αντίδραση ακραία που έχει σαν αποτέλεσμα να τιμωρηθεί και να οδηγηθεί πάλι πίσω στην σχολή Αξιωματικών για εκπαίδευση. Μια τιμωρία που ίσως σκοπός της ήταν η διαλεύκανση μιας υπόθεσης δολοφονίας μαζί με άλλους άκαμπτους αστυνομικούς που ήταν στη σχολή. Απλή γραφή και πλοκή που καθηλώνει. Δημιουργεί την αγωνία και την κρατάει σταθερή με σκληρές περιγραφές μέχρι την τελευταία σελίδα. Το τέλος ικανοποιεί τον αναγνώστη που σίγουρα ανανεώνει το ραντεβού του με τον αστυνόμο Ρέμπους σε μια νέα μοναδική ιστορία από τον IAN RANKIN. Ελένη Γ. Τσιλιμίγκρα .

Δεν θα πω ψέματα. Είχα πάρει τον Ian Rankin και τον Τζον Ρέμπους με κακό μάτι από την πρώτη στιγμή που άκουσα γι αυτούς. Ο Μαραθώνιος λοιπόν ήταν μια καλή ευκαιρία για να επιβεβαιωθώ ή να διαψευσθώ. Καταρχήν να πω ότι δεν ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Μάλιστα μέχρι να πάρω το κολάι της υπόθεσης –ή μάλλον των υποθέσεων- μπερδευόμουν αρκετά συχνά, και ιδιαίτερα με τα ονόματα. Δεν ξέρω βέβαια αν υπήρχε αυτή η δυσκολία αν είχα πιάσει τη σειρά από την αρχή. Το στυλ του Rankin θύμιζε λίγο Arne Dahl ενώ ο χαρακτήρας του Τζον Ρέμπους έφερνε λίγο στον Χάρι Χόλε του Jo Nesbo. Παρόλα αυτά θα το χαρακτήριζα βαρετό. Οι εξελίξεις ελάχιστες και το μέγεθος του βιβλίου πέρα από το ότι δεν βοηθούσε ήταν αδικαιολόγητο. Θα μπορούσε κάλλιστα να παραλείψει πάμπολλες άσκοπες σελίδες. Και οι δύο υποθέσεις (ή μάλλον τρεις) κυλούσαν αργά χωρίς ανατροπές κουράζοντας τον αναγνώστη. Ειλικρινά ανυπομονούσα να τελειώσει. Και είναι η πρώτη φορά πού διαβάζω αστυνομικό και πιέζομαι τόσο για να φτάσω στο τέλος. Το τέλος βέβαια μπορώ να πω πως άξιζε. Ήταν κάτι μη αναμενόμενο αλλά και πάλι θα ήθελα λίγο σασπένς παραπάνω. Ανακεφαλαίωση: Δεν ήταν τόσο κακό όσο το περίμενα αλλά ούτε και τόσο ενδιαφέρον. Πιστεύω πως έχω διαβάσει καλύτερα αστυνομικά με λιγότερη φήμη να τα ακολουθεί. Ίσως τα άλλα βιβλία του Ian Rankin να είναι καλύτερα.

το βιβλίο αυτό ήταν το τελευταίο βιβλίο που επέλεξα να διαβάσω για τον μαραθώνιο ανάγνωσης. έχω τελειώσει και τις 9 κατηγορίες αλλά για το συγκεκριμένο βιβλίο απογοητεύτηκα. η μετάφραση ήταν αρκετά καλή αλλά είχε πολλές πληροφορίες πολλά ονόματα που μια τα έγραφε με το μικρό τους όνομα μία με το επίθετο και μια με το ψευδώνυμο. Με κούρασε και πιστεύω αν δεν ήταν ο μαραθώνιος θα το άφηνα στην μέση... από τα 9 βιβλία που διάβασα τα 7 ήταν ΤΕΛΕΙΑ!

Οι "Αναστημένοι" είναι το δεύτερο βιβλίο του Ian Rankin που διαβάζω. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θα το διάβαζα αν δεν ήταν ένα από τα προτεινόμενα βιβλία του διαγωνισμού. Αργεί αρκετά θα έλεγα να σε βάλει στο κυρίως θέμα, και όταν αρχίζεις να μπαινεις στο νόημα του βιβλίου, έχεις ήδη ξεχάσει τα ονόματα των εμπλεκόμενων. Σαν πλοκή είναι αρκετά καλή, αφού περιπλέκει τρεις υποθέσεις άσχετες φαινομενικά μεταξύ τους, αλλά με κοινούς παρονομαστές. Με τις εντυπωσιακές και ζωντανές περιγραφές του τοπίου αλλά κυρίως των συνασθημάτων και της αγωνίας των πρωταγωνιστών , ο συγγραφέας, σου επιτρέπει να γίνεις μέλος αυτής της περιπέτειας και να εξάπτει την περιέργειά σου κάθε φορά που σκέφτεσαι να το αφήσεις. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να είχε αποφύγει κάποιες άσκοπες περιγραφές, καθώς επίσης και να αφαιρέσει κάποια πρόσωπα, ώστε να μην μπερδεύεται ο αναγνωστης με τα πολλά ονόματα αλλά και να μην κουράζεται με τις ατελείωτες περιγραφες.

Οι Αναστημένοι είναι το προτελευταίο βιβλίο που διάβασα. Καταρχήν δεν μου άρεσε που στην συγκεκριμένη κατηγορία είχα μόνο την επιλογή να διαβάσω Rankin.Θα προτιμούσα να έχω περισσότερες επιλογές.Όταν διάβασα τα οπισθὀφυλλα και των τριών βιβλίων κανένα δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον, αλλά λόγω του διαγωνισμού κατέληξα στους Αναστημένους.Το βρήκα εξαιρετικά κουραστικό,πολύπλοκο ανευ λόγου χωρίς καμιά ιδιαίτερη πλοκή.Πολλά ονόματα για να θυμάται ο αναγνώστης έχοντας μια κουραστική μερα και θέλοντας να χαλαρώσει λίγο πριν κοιμηθεί. Με κόπο και απελπισία το έπιανα στα χέρια μου κάθε φορά και είναι σίγουρο πως αν δεν ήταν ο διαγωνισμός θα το είχα παρατήσει! Πραγματικά εύχομαι καλό κουράγιο σε όσους το διαβάζουν αυτή τη στιγμή και νιώθουν όπως ένιωθα εγω.

Νέλλη Πετριανίδη 26-06-2015 Συμμετέχοντας στον μαραθώνιο ανάγνωσης θα σχολιάσω το πρώτο βιβλιο του Ian Rankin που διάβασα " Οι αναστημένοι". Μια ανάσταση και μια κάθαρση που τελικά εναντιώνονται στο γεγονός πως συμφωνούν στο ότι διαφωνούν με το σύστημα διαφθοράς της εξουσίας αλλά παρόλα αυτα ειναι στενά συνδεδεμένες και αλληλεξαρτώμενες απο αυτο! Η ιστορία μας χαρίζει απλόχερα σχεδια δολοπλοκίας, ατομικού συμφέροντος, επαγγελματικής εξέλιξης -ανεξαρτήτως τιμήματος-ύπουλες συνεργασίες, δόλιες σιωπές,ανώτερες παρεμβάσεις απο εξέχοντα πρόσωπα υπεράνω υποψίας. Πολύπλοκο σενάριο αστυνομικής υπόθεσης και ανεξιχνίαστες υποθέσεις που ίσως ειναι απλούστατα κατανοητές αν γνωρίζεις σχέσεις,επαφές,συναναστροφές και δοσοληψίες ατόμων που εμπλέκονται! Κάποιοι "ξοφλημένοι" αστυνομικοί τιμωρούνται σε αυτοκάθαρση και αυτοπραγμάτωση έπειτα απο παραβατική συμπεριφορά προς ανώτερους και μη! Εκεί καθόλου τυχαία καλούνται να " ξαναγνωριστούν" και να εξιχνιάσουν εγκλήματα που θεωρούνται άλυτα! Ποσό επηρεάζει τη ζωη ενός συνειδητού ατόμου που δεν ειναι συστημικός και κομφορμιστης ενα απόλυτα παλινδρομικό και εξουσιαστικό εκμαυλισμενο σχέδιο στο οποίο εμπλέκεται και προσπαθεί να βρει λύση οχι για το ΚΑΛΟ της καριέρας του αλλα για την προσωπική του ΑΝΑΣΤΑΣΗ; Ενδιαφέρον βιβλίο,πολύπλοκο,και με ιδιαίτερα καυστικό χιούμορ! Ωστόσο κάπως προβλέψιμο,η ανατροπή που περίμενα δεν ήρθε και οι καλοί παρέμειναν μπερδεμένοι με τους κακούς για λόγους ατιμασμενης ΤΙΜΗΣ!

Είναι το πρώτο βιβλίο του Rankin που διάβασα και πραγματικά μπερδεύτηκα λίγο. Πολλοί χαρακτήρες, τρεις υποθέσεις που ξετυλίγονταν σχεδόν ανεξάρτητα και που μετά τη μέση σχεδόν άρχισαν να συνδέονται μεταξύ τους. Στο τέλος όλα μπήκαν στη θέση τους κάπως απότομα θα έλεγα. Ενδιαφέρον χαρακτήρας ο John Rebus με το αντιεξουσιαστικό ψιλο αλκοολικό στυλάκι όπως και η Σιβον που μόνο στο τέλος αποκαλυπτει τον πραγματικό της εαυτό.

Ηταν το δεύτερο βιβλίο που διάβασα στα πλαίσια του Μαραθωνίου. Λίγο μπερδεμένο κια κουραστικό στην αρχή, αλλά όσο περνούσαν οι σελίδες κάπως ξεκαθάριζε. Δεν είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει αλλά γενικά είναι καλό.

Σπουδαίος Ian Rankin!!Ο Ρέμπους πάλι μπλεγμένος,προσπαθεί να βοηθήσει και μπλέκεται ακόμη περισσότερο.Η Σίβον αποκτά έναν πρωταγωνιστικό ρόλο,που σίγουρα της ταιριάζει!!Γρήγορη πλοκή,με έντονες σκηνές που σε κάνει να αναρωτιέσαι συνεχώς για τη συνέχεια.

Ο γνωστός και αγαπητος επιθεωρητής μας Ρεμπους ο οποίος ποτέ δεν τα πηγαίνει καλά με την εξουσία για ακόμα μια φορά μετά απο μια ανάρμοστη συμπεριφορά του καταλήγει σε μια σχολή ''αναστημένων'' για συμμορφωση-και εκει συναντα 5 ακομα αστυνομικούς ''μπουμπουκια'' για τους οποίους και αυτη η σχολή ειναι η τελευταία τους ευκαιρία για επάνοδο.Το βιβλίο πραγματευεται δυο άλυτες υποθέσεις,στις οποίες εμπλέκονται οι αστυνομικοί.Στον Ρεμπους θα ανατεθει να ανακαλύψει το κοινό μυστικό των υπολοίπων. Ο Ρεμπους είναι ένας χαρακτήρας ιδιαίτερα αγαπητός λόγω του αντισυμβατικου του χαρακτήρα και σε αυτό το βιβλιο για ακομα μια φορα δειχνει ποσο πείσμα εχει αν βρει λύση το μυστήριο και να φτάσει εώς το τέλος.Δυο συμβουλές, καλό είναι να έχετε διαβάσει και προηγούμενα βιβλία του rankin πριν απο αυτό και επίσης να έχετε το νου σας στα ονόματα γιατί ίσως κάνετε πολλές φορές το μπρος πίσω..

Ό,τι και να πει κανείς για τον Ian Rankin αλλά και τον επιθεωρητή Ρέμπους είναι πολύ λίγο. Καταπληκτικές ιστορίες με αγωνία, δράση, μυστήριο και πολλές ανατροπές μέχρι τέλος, σου κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον. Στο βιβλίο «Αναστημένοι» οι διάλογοι είναι έξυπνοι και ρεαλιστικοί, ενώ ο συγγραφέας μαζί με τον Ρέμπους και τους υπόλοιπους της παρέας μάς ταξιδεύουν και μας γνωρίζουν τη Σκωτία. Σε συνδυασμό με τις πολλές ανεξιχνίαστες υποθέσεις που καταλήγουν να συνδέονται, σαν σταυρόλεξο και την κορύφωση, την «ανάσταση», το βιβλίο διαβάζεται εύκολα αν και υπάρχουν σκηνές που κατά την άποψη μου ήταν περιττές και λίγο σε μπέρδευαν. Αφότου τελείωσα το βιβλίο, το τέλος δεν ήταν αυτό που περίμενα και ότι κάτι έλειπε. Έχω διαβάσει προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα, πολύ καλύτερα, ωστόσο το συστήνω, είναι αρκετά καλό για να περάσεις την ώρα σου.

Μαραθώνιος Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας (2η Κατηγορία: Στη σκοτεινή πλευρά του Εδιμβούργου) Το βιβλίο "Οι Αναστημένοι" αποτελεί το πρώτο βιβλίο του Ian Rankin που διαβάζω. Δεν μπορώ να κρύψω τον ενθουσιασμό μου που γνώρισα αυτόν τον συγγραφέα! Οι περιγραφές του ζωντανεύουν στο μυαλό του αναγνώστη καθώς διαβάζει κάθε γραμμή του βιβλίου του! Είναι τόσο λεπτομερείς που νιώθεις πως παρακολουθείς ταινία και όλα εξελίσσονται μπροστά στα μάτια σου! Ο Επιθεωρητής Ρέμπους ακροβατεί μεταξύ της απόλυτης πίστης του στο καθήκον του αλλά και τις ανίεριες συμμαχίες που θα τον βοηθήσουν να επιτελέσει τον στόχο του. Αυτή τη φορά όμως το πήγε πολύ μακριά! Και βρέθηκε πραγματικά μπλεγμένος σε ένα αστυνομικό σταυρόλεξο για δύσκολους λύτες...Η πλοκή του βιβλίου είναι δαιδαλώδης! Αρχικά φαίνεται πως κάποια γεγονότα κινούνται παράλληλα στο βιβλίο και τελικά καταλήγουν να συνδέονται με τον πιο απρόβλεπτο τρόπο! Ο χαρακτήρας του Ρέμπους δείχνει έναν ψυχρό και άκαμπτο Επιθεωρητή, που εύκολα όμως μπορεί να βγει από τα νερά του όταν προσπαθεί να σχεδιάσει πως θα λάβει συγχώρεση από τη σύντροφό του. Είμαι βέβαιος πως αν και αποτελεί την 13η του εμφάνιση στα βιβλία του Ian Rankin, προσωπικά θα πάρω την ιστορία του από την αρχή για να τον γνωρίσω καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα!

Είναι το πρώτο βιβλίο του Rankin που διαβάζω και έτσι δεν έχω μια γενική εικόνα του τρόπου γραφής του. "Οι αναστημένοι" είναι αστυνομικοί που αντιμετωπίζουν την επανεκπαίδευση ως τιμωρία για την απείθειά τους-τελικός τους στόχος είναι η επανένταξή τους στο σώμα μετά το πέρας των λίγων εβδομάδων στο Τουλάλαν. Η ιστορία είναι όμως πιο περίπλοκη απ' ό,τι φαντάζει στην αρχή· ο Ρέμπους δεν είναι εκεί γιατί πέταξε τσάι στην αστυνομική διευθύντρια αλλά επειδή του ανατέθηκε η αποστολή να ανακαλύψει τον βαθμό εμπλοκής των άλλων της ομάδας σε μια "βρώμικη" υπόθεση. Τα πράγματα δεν είναι ωστόσο άσπρο-μαύρο γιατί όλοι έχουν κάτι να κρύψουν και η πλήρης διαλεύκανση των τριών υποθέσεων στις οποίες εμπλέκονται οι χαρακτήρες θα φέρουν στην επιφάνεια μυστικά που θα πυροδοτήσουν νέες εξελίξεις. Μου άρεσε πολύ η σκιαγράφηση του Εδιμβούργου μέσα από τις περιγραφές του τοπίου και της ατμόσφαιρας στις παμπ. Επιπλέον, ο Ρέμπους δεν είναι ο κλασικός αντιήρωας ντετέκτιβ που πάντα ξέρει τι να κάνει· ο αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί μαζί του γιατί, παρά το κοφτερό μυαλό του, χάνεται, μπερδεύεται, κάνει λάθος κινήσεις και αργεί να καταλάβει πώς συνδέονται όλα. Παρόλα αυτά υπακούει στο κλισέ προφίλ του αλκοολικού με την κατεστραμμένη ζωή αλλά αποτελεσματικού αστυνομικού που συναντάμε στα βορειοευρωπαικά μυθιστορήματα. Το κουραστικό στην ανάγνωση ήταν το πολυπρόσωπο της αφήγησης και το ανακάτεμα προσώπων και υποθέσεων σε σημείο που, ακόμη κι ο προσεκτικός αναγνώστης, χάνει το ποιος έκανε τι, πότε και γιατί.