Ο ίδιος ο Σάμπατο είναι απλός όπως ακριβώς είναι και ο θάνατος, διηγείται φυσικά, χωρίς καμία δόση αμηχανίας, δεν αναλίσκεται σε φτηνά στιλιστικά τεχνάσματα. Το ταλέντο του έρχεται από τη βαθιά παράδοση των αφηγητών. Ξέρει πώς να χειριστεί τους ήρωές του, υφαίνει την πλοκή του χωρίς υπερβολές και δημιουργεί μια αβίαστη αληθοφάνεια.
Δείτε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Το μικρό σε όγκο έργο έλαβε την οριστική του μορφή το 1978· από εκεί και η μετάφραση. Απ’ τα κορυφαία βιβλία της πατρίδας του συγκρίνονταν σε αξία με έργα εκείνων των καιρών -(Μπέκετ, «Περιμένοντας τον Γκοντό», Καμύ, « Ο Ξένος» ή Χεμινγουέι και Στάινμπεκ)– αλλά εκ των υστέρων, αποδεικνύεται πως το μέγεθος του Σάμπατο και η τριλογία του ήταν, μάλλον, ένα επίπεδο πιο πάνω από αυτά. Στο «Τούνελ» ο ζωγράφος, Χουάν Πάμπλο Καστέλ, αφηγείται παραληρηματικά γιατί δολοφόνησε την ερωμένη του Μαρία Ιριµπάρνε. Απ’ το κελί της φυλακής ανατρέχει όλο το ιστορικό της συνάντησής τους και τις προσπάθειες που έκανε να τιθασεύσει τη διαρκώς αυξανόμενη ζήλια του, μέχρι το μοιραίο συμβάν. Άριστος γνώστης της ψυχολογίας και της ψυχανάλυσης, ο Σάμπατο σκιαγραφεί χωρίς μελοδραματισμούς την υποβώσκουσα παράνοια του πρωταγωνιστή και πώς αυτή ανθίζει, σελίδα τη σελίδα. Ένας πίνακας του Καστέλ γίνεται αφορμή να συναντηθούν οι δυο ήρωες και να ξεκινήσει το γαϊτανάκι των αλλεπάλληλων παρεξηγήσεων εκ μέρους του καλλιτέχνη απέναντι στη Μαρία η οποία, ομολογουμένως, ζει μια αρκετά περίπλοκη ερωτική ζωή. Σε αυτόν τον κύκλο επιθυμεί διακαώς να εισέλθει ο ζωγράφος και μάλιστα να καταστεί αποκλειστικός δέκτης της αγάπης της, καθώς πιστεύει πως είναι η μοναδική ύπαρξη που ένιωσε έναν σημαδιακό πίνακά του. Και αυτό επειδή η Μαρία συντονίστηκε με τη δημιουργία του. Αυτό είναι που κάνει τον μοναχικό και συνεχώς θλιμμένο Καστέλ να την ποθήσει μέχρι θανάτου. Γι’ αυτό αποζητά να είναι ο μοναδικός άνδρας για την ευαίσθητη γυναίκα. Τώρα, ο τρόπος γραφής ως ψευδο-αστυνομικού ισχύει και μάλιστα θα μπορούσε να θυμίζει τα κλασικά της Πατρίσια Χάισμιθ αν η τελευταία δεν είχε ξεκινήσει να δημοσιεύει αργότερα από αυτόν. Ας σημειώσουμε εδώ πως ο Σάμπατο, αν και σπούδασε Φυσική και εργάστηκε πάνω σε αυτήν, συγχρωτίστηκε στις αρχές του ’40 με την παρέα Μπόρχες, Οκάμπο, Κασάρες και σαφώς επηρεάστηκε σημαντικά. Έχοντας, επίσης, σπουδάσει και Φιλοσοφία, εγκατέλειψε ύστερα από λίγο τη δουλειά του για να αφιερωθεί στο γράψιμο. Παρότι, λοιπόν, γνωρίζουμε το τέλος της αφήγησης, η πορεία προς εκεί περιέχει αρκετό σασπένς με τη συνεχή παράθεση ψυχο-συναισθηματικών μεταβολών του κύριου χαρακτήρα, την ασίγαστη οργή του απέναντι στη Μαρία που νομίζει πως τον εξαπατά και την ηδονή που νιώθει να την ταπεινώνει, να την εξευτελίζει συνεχώς. Ενδιαφέρον έχει πώς δομείται η διαταραγμένη σκέψη του Καστέλ· οι εμμονές και γενικώς το ψυχογράφημά του. Στο τέλος των συλλογισμών του νιώθει πως αυτός όπως και άλλοι άνθρωποι ζούνε μέσα σε ένα προσωπικό τούνελ και μόλις αντικρίσουν από το τζάμι της φυλακής τους κάποιον στον έξω κόσμο έχουν την ψευδαίσθηση πως επικοινωνούν και πως δύνανται να πορευθούν μαζί· αλλά εις μάτην.

Η γλώσσα του Σάμπατο είναι λιτή και απέριττη, οι προτάσεις έχουν όλες νόημα, το βιβλίο δεν πλατειάζει πουθενά, διαβάζεται μονορούφι. Πρόκειται για ένα αριστούργημα που συμπυκνώνει στις 174 σελίδες του όσα ένας στοχαστής όπως ο Σάμπατο θέλει να πει· μιλάει για την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου, τον παραλογισμό της ανθρώπινης ύπαρξης, το τούνελ στο οποίο μπαίνουμε για να βρούμε τον εαυτό μας κι είναι αμφίβολο αν θα τον βρούμε στην άλλη πλευρά. 
Δείτε ΕΔΩ όλο το κείμενο

Το «Τούνελ» είναι ένα μεγαλειώδες μυθιστόρημα για το πάθος του έρωτα, την εμμονή, την παράνοια, την εξάρτηση και τη μοναξιά, την απόγνωση και την απελπισία. Τα συναισθήματα περιγράφονται σε βαθμό υπερθετικό και η αφήγηση από τη μέση του βιβλίου και μετά γίνεται παρανοϊκή και παράλογη. Βιβλίο που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, καθώς σε καθηλώνει με τη δύναμη του ύφους του, το πάθος που ξεχειλίζει από τις σελίδες του, το χιούμορ και την υπαινικτικότητά του, που μέσα σε λιγότερες από 200 σελίδες περιγράφει με πληρότητα μια ιστορία με αρχή, μέση, τέλος για την οποία δεν είσαι ποτέ βέβαιος πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα, πού ξεκινάει και πού τελειώνει ο παραλογισμός.
Δείτε ΕΔΩ όλο το κείμενο

Το βιβλίο διαβάστηκε ως μια αμιγής ιστορία ερωτικού πάθους, μέσα στην οποία ο καθείς μπορεί να ανακαλύψει πτυχές –αν όχι το σύνολο –του ερωτικού εαυτού του. Διαβάστηκε όμως κυρίως ως μανιφέστο του αποξενωμένου ανθρώπου – εκείνου που προσπαθεί μέσω του ορθού λόγου να ενταχθεί στην κοινωνία εξορύσσοντας την αλήθεια και, όπως είναι φυσικό, δεν τα καταφέρνει. 
Δείτε ΕΔΩ όλο το κείμενο

Ένα κλασικό αριστούργημα με καθηλωτική επιρροή. Η ανατομία ενός έρωτα που είναι η ανατομία του νοήματος θαρρείς της ζωής.
Δείτε ΕΔΩ όλο το κείμενο

Με μοναδικό τρόπο ο Ερνέστο Σάμπατο ξεκλειδώνει τον σκοτεινό λαβυρινθώδη κόσμο του αντιήρωά του και παραδίδει ένα έργο μοντέρνο και κλασικό ταυτοχρόνως. Έμπειρη η μεταφράστρια, αποδίδει στη γλώσσα μας με ενάργεια ένα κείμενο με ιδιαίτερες δυσκολίες.
Δείτε ΕΔΩ όλο το κείμενο
 

Περιεκτικό, ουσιώδες, δίχως περιττές φλυαρίες και λέξεις που να περισσεύουν, το μυθιστόρημα του Σάμπατο καταφέρνει να παρασύρει τον εκάστοτε αναγνώστη σε μiα ξέφρενη δίνη σκέψεων και συναισθημάτων, ο οποίος θα μείνει τελικά αποσβολωμένος απ’ την ένταση και τη δυναμική αυτών.
Δείτε ΕΔΩ όλο το κείμενο

Ο Σάμπατο, γνώστης της ψυχολογίας και της ψυχανάλυσης, τοποθετεί τον πρωταγωνιστή του, τον Καστέλ, απέναντί του και μέσα από ατελείωτους συλλογισμούς, συνειρμούς, απορίες, σκέψεις περιγράφει πώς μια ιστορία έρωτα κατέληξε σε τραγωδία. Ο επίμονος λόγος, η έντονη σχέση άντρα-γυναίκας αναδεικνύουν την εσωτερική αναταραχή, τα πάθη και τα μεγάλα λάθη της αγάπης, του έρωτα. Τα λόγια του Σάμπατο κόβουν σαν λεπίδι τις κοιμισμένες μας συνειδήσεις και μας αποκαλύπτουν ότι η άκρη του γκρεμού δεν είναι παρά μια λάθος επιλογή στον λαβύρινθο της ψυχής.
Δείτε ΕΔΩ όλο το κείμενο

O Σάμπατο στα βιβλία του παίρνει την καθημερινότητα και με έναν μεγεθυντικό φακό τη σκάβει, αναδεικνύοντας τις κρυφές κι ανομολόγητες πλευρές της.
Δείτε ΕΔΩ όλο το κείμενο