Είναι μονόχνοτος, σχεδόν αντικοινωνικός. Είναι πεισματάρης, δύσκολος στην επικοινωνία, απότομος, συχνά προσβλητικός. Αν και πρώην αλκοολικός, συχνάζει σε μπαρ όπου κανείς δεν θα σε κοιτάξει περίεργα αν παραγγείλεις ουίσκι για πρωινό. Εχει μονομανίες και εμμονές. Όλες οι σχέσεις του είναι προβληματικές: με την οικογένειά του, με τους συναδέλφους του, με τους λιγοστούς φίλους του, με τις γυναίκες. Δυσκολεύεσαι να τον καταλάβεις. Ενίοτε μάλιστα τον αντιπαθείς. Τότε, τι στο καλό είναι αυτό που κάνει τον επιθεωρητή Χάρι Χόλε τόσο ενδιαφέροντα; Γιατί ειδικά οι γυναίκες τον λατρεύουμε; Μήπως το ερώτημα χρήζει ψυχαναλυτικής προσέγγισης; Μήπως, δηλαδή, επειδή ενδόμυχα σκεφτόμαστε ότι δίπλα σε καθεμιά από εμάς θα γινόταν διαφορετικός; Θα γιατρεύαμε τις πληγές του και θα τον βοηθούσαμε να αντιμετωπίσει τους δαίμονές του. Ίσως... Επί της εκδοτικής επικαιρότητας τώρα,στον «Φαντομά» ο διάσημος ήρωας του Τζο Νέσμπο επιστρέφει στο Όσλο με μία ουλή στο πρόσωπο, την οποία είχε αποκτήσει στην προηγούμενη περιπέτειά του. Σκοπός του είναι να διαλευκάνει έναν φόνο, με φόντο το εμπόριο ναρκωτικών και τις ίντριγκες διεφθαρμένων πολιτικών. Ο «κόσμος» του παραμένει γεμάτος κινδύνους και ανατροπές. Οι κακοί είναι ικανοί για όλα, οι καλοί όμως για... ακόμη περισσότερα. Η αφήγηση ξεδιπλώνεται σε σχεδόν 600 σελίδες. Κάποιοι ξένοι κριτικοί εκφράζουν την πεποίθηση ότι και αυτό το μυθιστόρημα θα μπορούσε να έχει πιο «σφιχτή» πλοκή, να είναι μικρότερο. Δεν με αφορά αυτή η συζήτηση. Άλλωστε, αδιαμαρτύρητα θα διάβαζα άλλες τόσες...