Δύο εξωγήινοι, ο Κας και η Φος, προσγειώνονται στη δυτική πλευρά του Χορτιάτη και αναλαμβάνουν αμέσως δράση. Σκοπός της αποστολής τους είναι η μελέτη και η λεπτομερής καταγραφή της ανθρώπινης συμπεριφοράς. […]

Η εικόνα του κόσμου ο οποίος αποτυπώνεται στο σημειωματάριο του Κας και της Φος είναι το αποτέλεσμα μιας εκ των πραγμάτων προβληματικής και λειψής κατανόησης. Οι εξωγήινοι κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει στον πλανήτη τον οποίο ερευνούν, αλλά η σύγχυσή τους παραμένει ώς το τέλος πλήρης. Και τούτο φαίνεται, βέβαια, στη γλώσσα τους, όπου κάθε λογική ακολουθία και προσδοκία τείνει βαθμιαία να καταργηθεί. Το παιχνίδι της γλώσσας δεν είναι άγνωστο στον Σάκη Σερέφα. Το έχει παίξει πλειστάκις τόσο στα ποιήματα όσο και στα προηγούμενα πεζά του και ξέρει πολύ καλά τους κανόνες του. Εκείνο που συνήθως επιδιώκει ο συγγραφέας (και η ανά χείρας νουβέλα δεν αποτελεί εξαίρεση) είναι η παραμόρφωση της καθημερινής πραγματικότητας μέσα από τους διασταλτικούς φακούς της παράταιρης εικόνας και του παραφρασμένου νοήματος. Στην “Αποστολή στη Γη” ο Σερέφας ανοίγει παρτίδες και με την ενδοκαλλιτεχνική παρωδία, βάζοντας τον Κας να γράφει στίχους και μυθιστορήματα, τη Φος να “απορροφά” τη “Μαντάμ Μποβαρύ” του Φλομπέρ και αμφοτέρους να τρέχουν σε λογοτεχνικές εκδηλώσεις, να ακούνε Νικ Κέιβ και να βλέπουν ταινίες του Ζεμέκις. […]