Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που σε βάζει στο κλίμα και σου δημιουργεί το αίσθημα του μυστηρίου από την πρώτη σελίδα. Ιστορία που ρέει αβίαστα, με εξαιρετική ανάλυση της ψυχοσύνθεσης των πρωταγωνιστών και λεπτομερείς περιγραφές όχι τόσο των θυμάτων, όσο της ίδιας της ζωής σε ένα μικρό χωριό. Μέσα από τις σελίδες μπορείς να δεις τα γκρίζα χρώματα των βουνών, ν' ακούσεις τον ήχο των προβάτων που κατεβαίνουν την πλαγιά και να μυρίσεις την αλλαγή στον αέρα από την ξαφνική βροχή που ξεσπάει. Εμφανέστατη μέσα στην αφήγηση μια λεπτή αίσθηση του χιούμορ καθώς και ένας καυστικός σχολιασμός της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Και βέβαια, ένας έρωτας που ξυπνάει και διεκδικεί το δικό του μερίδιο. Αριστοτεχνικά δοσμένο το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου που μας δίνει μία σαφέστατη εικόνα της αφηγηματικής δεινότητας της συγγραφέως. Μπράβο, Τατιάνα! Πολλά συγχαρητήρια!